Im Paul Crenson en ik werden verliefd op fietsen in 2003 nadat ik mijn been had gebroken tijdens de laatste maand van de middelbare school. Mijn zomer zou op krukken zijn doorgebracht en ik hield niet van het idee om overal naartoe gereden te worden. Na een paar biertjes op een avond realiseerde ik me dat ik genoeg druk kon uitoefenen om mijn gebroken been op het pedaal te houden en mijn goede voet te gebruiken om de cranks te draaien. Mijn krukken hingen aan mijn rugzak en ik reed er de hele zomer mee door Toronto. Chauffeurs wierpen me een paar grappige blikken toe. Mijn ouders flipten toen ze erachter kwamen. Een paar jaar later zou ik mijn klopper Jamis mountainbike 100+ km door sneeuwstormen naar Toronto rijden van de universiteit toen ik niet genoeg geld had voor een bus, die leefde van boterhammen met pindakaas en jam.
Snel vooruit naar 2016, toen de Gypsy by Trade-website van Nicholas Carman mijn aandacht trok. Ik hoorde over de Holyland Challenge en de spannende wereld van bikepacking. Ik wist niets van bikepacking en hij was super behulpzaam bij het begeleiden van me naar de startlijn. Dit was een geweldig avontuur. Ik leerde pas in de eerste kilometers hoe ik mijn Garmin eTrex 20 moest gebruiken. Het is een opmerkelijke route. De unieke geografie van Israël is verbazingwekkend, met zijn weelderige groene bergen en epische woestijncanyons. En de mensen zijn enkele van de aardigste die ik ooit heb ontmoet, ze hebben me een paar keer geholpen toen ik in de problemen kwam. Mijn hoogtepunt was het afleggen van vier kilometer in zes uur, waarbij ik letterlijk mijn fiets sleepte in verpletterende betonachtige modder en regen. Het was een uitdagende ervaring, maar het was de moeite waard.
De afgelopen jaren waren zwaar met een chronisch knieprobleem dat het fietsen op een laag pitje zette. Ik was erg ongelukkig en moest een manier vinden om weer op het goede spoor te komen. De Transcontinental Race was een race die ik vond tijdens de voorbereiding op de Holyland Challenge. De TCR, opgericht door Mike Hall, is een epische race door Europa met vier verplichte checkpoints en parcours. Elk jaar veranderen de checkpoints en het parcours, en de kers op de taart is dat je zelf moet uitzoeken hoe je bij de checkpoints kunt komen.
Rijders besteden weken aan het plannen van de route, het balanceren van afstand, hoogte en bevoorradingsopties. Ik dacht dat dit misschien iets zou zijn om het vuur aan de gang te krijgen. Ik heb me aangemeld voor een plek voor het najaar, niet echt bij nagedacht omdat er zoveel belangstelling was en er voor de start maar een paar plekken beschikbaar waren. De organisatoren stuurden me kort na Kerstmis een e-mail waarin werd bevestigd dat ik was geselecteerd voor TCR 2007. Het drong niet meteen tot me door. Na bijna drie jaar niet serieus te hebben gereden, moest ik zes maanden wachten voordat ik me kon voorbereiden op de rit van 4000 km. Een lange en koude winter dwong me om mijn vroege training in mijn plaatselijke spinstudio te doen, soms met drie of vier lessen achter elkaar. Ik dacht dat het vier uur lang achter elkaar luisteren naar Top 40-dansremixen een geweldige training is voor de mentale en fysieke uitdagingen waarmee ik te maken kan krijgen als ik door Europa fiets. Ik heb een paar weken besteed aan het samenstellen van mijn route met de vier checkpoints. Mijn route voert me door zes landen tussen Burgas, Bulgarije en Brest, Frankrijk.
Een SOMA Wolverine V2 was mijn keuze voor de race. Het heeft 650B wielen, een SRAM Eagle GX11-speed aandrijflijn (36Tx11-50), Praxis Works lichtmetalen velgen met Maxxis Refuse banden, Jones Bars en een Brooks C17 uitgesneden zadel. Ik heb het uitgerust met ISSI Trail-pedalen met de lange spindel om me te helpen met wat knieproblemen. Als je last hebt van strakke heupen of knieën, verhogen deze pedalen je Q-factor. Ik weet dat ik geen snelheidsrecords zal vestigen, maar ik hoop wel een gewichtsrecord te vestigen aan de startlijn. Wetende dat ik een behoorlijk solide fietsopstelling heb, zal ik ’s nachts slapen.
Wat betreft mijn uitrusting, ik heb een mix van MEC (Canadese equivalent van REI) lichtgewicht slaapzak, luchtbed en OR Helium Bivy. Patagonia Storm Race Jacket die ik ten zeerste kan aanbevelen. Houdini broek om te drogen. Pearl Izumi Alp-X schoenen omdat ze zo comfortabel zijn. Merinowol is geweldig. Merino sokken en t-shirt waar ik kan zodat ik lekker fris ruik als ik die chique Franse restaurants binnenrol. Rapha Core slabbetjes. Om mijn kleding en slaapsysteem te vervoeren, zal ik zowel een Porcelain Rocket bar als een zadeltas gebruiken. Ik zal een Rogue Panda-frametas gebruiken voor mijn overvloedige hoeveelheden kontcrème die ik van plan ben te nemen en smakelijke Oost-Europese vleeswaren om mij (en de honden) onderweg te voeren. Ik gebruik een Wahoo Bolt als navigatie en een eTrex20 voor back-up.
Bouwpakket
- Frame en vork Soma Woolverine V2
- Velgen Praxis Works AL24
- Naven DT Swiss 370
- Stuur Jones H-Bar met Jones Kraton Handvatten
- Cassette SRAM GX Eagle
- Derailleur SRAM GX Eagle
- Remmen TRPslate T4
- Versteller SRAM GX Eagle
- Zadel Brooks C17
- Zadelpen Deda
- Stuurpen Salsa Legering
- Voortas Porselein Rocket MCA
- Achtertas Porselein Rocket Mr. Fusion
- Frametas Rogue Panda Design Custom Roll Top
- Accessoiretassen Revelate Designs Feedbags
*Verwisseld van Teravail Ramparts 65047 voor TCR voor een betere duurzaamheid.
De TCR is een race, maar mijn belangrijkste doel is om plezier te hebben op mijn fiets. Ik hoop onderweg tijd te vinden om te stoppen en de rozen te ruiken. Mijn grootste angst zijn de wilde honden in Oost-Europa. Ik heb geen goede strategie om met ze om te gaan. Ik kijk er naar uit om de prachtige dorpen en steden van Oost-Europa te verkennen. Het zal een geweldige ervaring zijn, maar ook interessante mensen ontmoeten en zien wat de volgende dag zal brengen.
